Wisselvallig

Het weer? Nee, zeker niet. Vrijwel elke dag 30⁰ en heel af en toe een verkoelende bui.
De (bijna) vaste wandeling na het ontbijt eindigde dan ook vaak op een mooi terras in de oude binnenstad van Bilbao waar rustig van het zonnetje kon worden genoten. Bijna vast omdat er natuurlijk ook af en toe moest worden voorbereid!

Genieten op het terras op Plaza Nueva
Genieten op het terras op Plaza Nueva

Het enige ‘nadeel’ van het mooie weer was de dress code. De ECU heeft niet al te lang geleden het ‘briljante’ idee opgevat om te bepalen wat er wel en niet mag worden gedragen door schakers tijdens toernooien die door hen worden georganiseerd. Dit had tot gevolg dat je werd verplicht om een lange broek te dragen, wat met deze temperaturen natuurlijk niet ideaal was.
Ook ’s avonds was het nog prima uit te houden. Mede hierdoor was het zelfs na 22.00 uur vaak nog gezellig druk op straat en was het geen straf om bij één van de vele barretjes nog een drankje te doen.

Het eten dan? Nee, ook daar was van wisselvalligheid geen sprake. Dat was gewoon elke dag matig tot slecht…
Omdat we met eerdere Europacup toernooien altijd wat moeite hadden met het kiezen van een restaurant (tja, schakers), hadden we nu besloten om gebruik te maken van de optie die door de organisatie werd aangeboden. Voor €20 p.p. konden we elke dag gebruik maken van een 3-gangen buffet. Omdat de partijen pas om 15.00 uur begonnen, konden we vaak pas om 20.00 uur eten en dan was het wel zo prettig als er al wat was geregeld. Helaas moesten we na twee dagen al constateren dat het dramatisch was (kurkdroge vis en vrijwel alles was koud) waarna we besloten dat het mooi was geweest. Jan en ik gaven bij de receptie aan dat we het buffet voor de rest van het toernooi wilde cancellen. Nadat er een manager bij was gehaald, leek alles te zijn geregeld. Inderdaad, leek… De volgende dag kon ik na de ochtendwandeling opeens mijn hotelkamer niet meer in. Toen ik bij de receptie mijn probleem meldde, bleek dat ze de keycard hadden gedeactiveerd omdat ze toch nog wat vragen hadden over de klachten over het buffet. Weer een andere manager en de kok boden ongeveer duizend maal hun excuses aan en smeekten of ze het toch niet nog een keer mochten proberen. Iedereen verdient een tweede kans, dus toch nog maar een keer proberen. Het werd beter, maar echte topkwaliteit was het niet. (Note to self: volgende keer gewoon lekker in de stad gaan eten).

De organisatie misschien? Nee, ook die waren vrij constant. Niet bijzonder goed, maar wel veel geld vragen. Eigenlijk niets nieuws onder de zon voor de ECC toernooien.
Het meest opmerkelijk was dit keer dat we €110 p.p. administratiekosten moesten betalen. Dat is dus gewoon naast de €300 inschrijfgeld per team. Wat krijg je daar dan allemaal voor zult u zich afvragen. Een transfer van het vliegveld naar het hotel en een papieren badge in een stukje plastic. That’s it… Even voor de relativering; een enkeltje met de stadsbus kost €1,50 of een taxi (voor 4 personen) kost €30. Dat laatste weet ik dan ook weer vrij zeker omdat we – met de transfer van de organisatie – om 7.00 uur op zouden moeten staan en ruim 4 uur op het vliegveld zouden moeten wachten. Dat vonden we dan toch weer een beetje overdreven waardoor we besloten om gewoon rustig te gaan ontbijten en om 11.00 uur twee taxi’s lieten komen om ons naar het vliegveld te rijden.

Dan blijft er uiteraard maar één ding over wat wisselvallig kan zijn geweest; het schaken zelf. Dan heb ik het voornamelijk over mijn eigen prestaties. Als team hebben we het gewoon zeer goed gedaan op één slechte dag na. We waren 23e geplaatst en zijn uiteindelijk op een zeer verdienstelijke (gedeelde) 15e plaats geëindigd. Het hoogtepunt was de 4-2 overwinning tegen het sterke Solvay uit Spanje en het dieptepunt was de kansloze nederlaag tegen de Nederlands kampioen En Passant. Individuele topprestaties waren er vooral van topscorer Eelke Wiersma (5½ uit 7 aan bord 6) en een bijna GM-resultaat van Jan Sprenger (5 uit 7 aan bord 2). Meer over al onze wedstrijden is te vinden in de uitstekende verslagen van onze gelegenheidscaptain en gewaardeerde voorzitter. Raoul, nog bedankt voor alle tijd die je in de verslagen en het teamleiderschap hebt gestoken!

Wat was er dan precies zo wisselvallig aan mijn eigen spel? Normaal is één van mijn sterke punten dat ik vrij eenvoudig win van spelers met een duidelijk lagere rating. Daarnaast lukt het me nog wel eens om halfjes te maken tegen spelers rond de 2500. Verder ben ik vrijwel altijd kansloos tegen GM’s met 2600+. Dit toernooi overkwam me eigenlijk precies het tegenovergestelde… Ik speelde remise tegen de speler met de laagste rating (2161) waarbij gezegd moet worden dat ik nog erg goed weg kwam met een halfje. Tegen de vier grootmeesters met ongeveer 2500 gemiddeld, scoorde ik slechts een half punt. Aangezien ik mijn hele leven nog nooit van iemand had gewonnen met 2600+ kan het dus wel een verrassing worden genoemd dat me dat dit toernooi twee maal lukte!

Uiteindelijk dus precies het resultaat wat door professor Elo vooraf kon worden verwacht, maar duidelijk niet op de ‘normale’ manier. Ik moet zeggen dat deze wisselvallige wijze toch meer voldoening geeft en vooral de twee punten tegen de grote meneren geven zeker zelfvertrouwen voor de toekomst.

Al met al een zeer leuke week in een prachtige stad met een mooi resultaat als team. Volgend jaar zal het ECC worden gehouden in Skopje en hopelijk is LSG dan ook weer van de partij!

1 reactie op “Wisselvallig

  1. Leuke analyse Edwin!
    De grootste blunder van LSG was natuurlijk om het organisatiebuffet te nemen in het culinaire Baskenland! 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*