Blunderen in de vijfde dimensie

We hebben onze tegenstanders in Amersfoort verrast door met 4-4 gelijk te spelen tegen ze. Dat hadden ze niet verwacht, die Amersfoortse rakkers! Recht voor hun raap. Onverwachts punten verspeeld, punten laten liggen, punten gedeeld, ze zagen het niet aankomen. We vielen als bosjes voor ze, maar we hebben toch net niet kunnen verliezen.

Het begon met her en der kleine plusjes uit de opening. Zo had ik zelf een geweigerde Siciliaan (mijn tegenstander speelde het met g3, Lg2, d3, f4 etc) voor mijn kiezen. Al snel werd duidelijk dat ik elk eindspel zou winnen, omdat zijn loper op g2 zwakker was dan mijn loper op g7, er stond immers een witte pion op d5 en een zwarte pion op d6.

Ondertussen perste Alexander sneller dan het licht zijn zetten eruit, alsof hij bezig was met een bevalling in plaats van met een schaakpartij. Zijn tegenstander deed hetzelfde, dus kennelijk beviel het. Het beviel! Uit de algemene relativiteitstheorie van Einsteinitz blijkt dat als je sneller zet dan de snelheid van het licht, je er tijd bij krijgt, en zo geschiedde. Beiden speelden ze na een kwartier een eindspel dat bekend staat zoals het bekend staat met meer tijd dan ze nodig hadden.

Raoul speelde met wit de weinig bekende, maar voor hem zeer bekende 1.d4, f5 2. Lg5 variant en creeerde Mayhem in the Morra! Maar dan in deze weinig bekende, voor hem zeer bekende variant. Na slechts een half uur waren er meer gaten te zien in de zwarte stelling dan in de cockpit van MH17. En dat vliegtuig ging vervolgens neer, dacht ik nog.

Eelco stond zo goed als gewonnen na de opening met zwart. Hij had een betere stelling, kreeg aanval, won een pion, maar verloor zijn lens. Hij kon ‘m niet meer terugvinden en moest dus zo goed als blind de partij voortzetten. Dit is geen grap, hij verloor echt halverwege zijn lens en kon ‘m niet meer terugvinden. Deze bleek op zijn stoel te zijn gevallen, maar hij kon ‘m niet zien want hij had zijn bril niet op. Want hij had zijn lens in.

Linda speelde een Italiaanse partij en kwam in de verdrukking te staan. Even tussendoor: fijn dat je kon invallen! We kunnen je de aankomende 8 wedstrijden ook goed gebruiken, want er is altijd iemand die uitvalt bij LSG-2 of wordt getransplanteerd naar LSG-1. En organen die weer terugkomen na verloop van tijd… we zien liever vers bloed.

Justin speelde een aanvallende, rustige, knotsgekke, doodnormale, afgrijselijke, briljante partij, waarin de evaluatie stabiel bleef. Materiaalverhoudingsgewijs was het een stuk instabieler, alsof Jackal en Hyde om en om een zet hadden gedaan.

Erg warm werd ik trouwens niet van de Scandinavische partij van Marcel (snap je ‘m?). Marcel kwam redelijk uit de opening, maar was bang ergens zijn dame te verliezen. Dit bleek toch niet het geval, maar door de taktische mogelijkheden warmde de Scandinavier toch wat op, gelukkig. I like it when it’s hot.

Ook Stefan deed mee, voor het eerst dit jaar in LSG-2. Als jarenlange meesterklasser kon hij zijn superieure begrip van het spel laten zien met wit tegen de Sveshnikov. Een vroeg Pa3-c4 zorgde ervoor dat Stefan het loperpaar kon winnen vlak na de opening. En wie wil dat nou niet, twee lopers van dezelfde kleur?

Al met al dus goede ontwikkelingen zo na de opening! Om het verslag leesbaar te houden heb ik het middenspel en eindspel overgeslagen en ga ik direct door naar de uitslagen:

Ik speelde voortreffelijk werkelijk, kwam op +2,5 te staan, pion meer, gewonnen stelling, afwikkelen naar het gewonnen eindspel, maar verloor op zet 40 een stuk en daarmee de partij. Maar ik stond wel gewonnen. Maar ik had wel verloren.

Alexander speelde met veel te veel tijd een eindspel dat niet te winnen was en verloor. Raoul deed wat hij altijd doet als hij gewonnen staat met wit: met enige moeite winnen.

Linda kon een ongelijk lopereindspel remise houden met een pion minder. Stefan ging niet in op het aanbod van het loperpaar en dit werd kort erna remise. Marcel kon de hitte niet aan en misrekende zich, blunderde, gaf op, pakte een touw en gaf die toen weer terug aan mij.

Eelco mocht met een braille schaakbord verder spelen en won daardoor gemakkelijk. Zijn mat-in-2 voerde hij pas op het laatste moment uit, met nog luttele seconden op de klok, want hij wilde eigenlijk als laatste blijven doorspelen, de belhamel. Maar Justin was ook nog bezig met zijn een absurde, doodeenvoudige pot. Justin haalde uiteindelijk zelfs de lijnrechter erbij omdat hij zag dat zijn tegenstander drie keer buitenspel stond, en kon hiermee de remise claimen.

Vier tegen vier dus!

Gerrie Bloothoofd

8 reacties op “Blunderen in de vijfde dimensie

    • Ha, hebben die Amersfoortse flesgenieen in theorie toch nog gewonnen van ons! Gelukkig was de praktijk anders.
      En dank je voor het compliment. Denk ik.

  1. Ik kwam inderdaad vrijwel gelijk (Stockfish gaf zwart een heel klein plusje) uit de opening; zou wat initiatief hebben na verdubbeling op de open d-lijn en een paard op d2, MITS ik deze twee deelplannen in de juiste volgorde gespeeld zou hebben. Na ze in de verkeerde volgorde te hebben gespeeld werd mijn paard ingesloten en verloor ik deze en de partij. Gelukkig hebben we de schade beperkt kunnen houden en heeft één van onze directe concurrenten (op rating, althans) Zukertort Amstelveen verloren.

  2. Een fraai verslag, dat tot nadenken stemt. Mijn eerste vraag gaat over het verliezen van Alexander, terwijl de uitslagenlijst van de KNSB een remise toont. Maar dat kan wellicht verklaard worden door mijn tweede vraag: wat is nu eigenlijk die vijfde dimensie? Ik hoorde Robert ooit (d.w.z. afgelopen zaterdag) zeggen dat dit de menselijke taal is. Op andere plekken kun je lezen dat de vijfde dimensie het bewustzijn is. Of misschien, en dat wil ik hier poneren, is die vijfde dimensie wel het schaakspel zelf. Dat zou tenminste die blunders uit de kop van dit artikel verklaren.

    • Klopt klopt, zie ook bericht van Raoul, mijn telraampje was stuk.
      Wat betreft de vijfde dimensie, kijk. Je hebt de eerste dimensie (lijntje), tweede dimensie (vierkantje), derde dimensie (kubus), vierde dimensie (bewegende kubus) en vijfde dimensie (iets met dat de kubus overal zich in de tijd kan bewegen, dus in de toekomst en in het verleden). En, als je nou blundert in de vijfde dimensie, dan euh.. ja dan blunder je in de verleden tijd, maar is dat ook een blunder voor de toekomst (als we geen eerste worden), en voor nu, omdat ik er nu aan denk. Of zo. Nou weet je wat, hou het maar gewoon op dat schaakspel als vijfde dimensie, dat verklaart een stuk meer. Een paard meer, want dat is wat ik blunderde.

  3. Nou heb ik de stelling van Raoul niet gezien, maar een stuk van de cockpit van MH-17 wel. En daar zaten behoorlijk veel kogelronde 30mm gaten in! Maar wellicht dwalen we nu af. Hoe dan ook een mooi verslag, Gerrie, in het volgende verslag verwacht ik iets te lezen over 9/11 achtige torenoffers en opgeblazen stellingen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*