De Turkse jeugd van tegenwoordig

Tot onze grote verbazing werden we naar twee overwinningen op rij niet tegen een topper ingedeeld, maar tegen het een team met jonge Turkse talenten, geleid door de opkomende Azerische meester Ulvi Sadikhov, die na zijn verblijf in België nu in de beurt van Alanya toerisme studeert. Zijn Nederlands is trouwens steeds nog erg aardig.

Het leek van tevoren op een afgetekende overwinning, maar de realiteit toonde zich weerbarstig. Toen ik na anderhalf of twee uur rondkeek, had ik zelf een erg scherpe (en waarschijnlijk gunstige) stelling, maar aan de andere borden waren alles behalve duidelijk. Arthur moest een minder eindspel verdedigen. Edwin had een complex middenspel, dat ik lastig in te schatten vond. Casper had zijn voordeel verspeld en opeens leek zijn tegenstander beter te staan. Eelke zijn tegenstander had gigantische compensatie in een Wolga-gambiet. Martin stond gelijk. Opmerkelijke prestatie voor een stel jongeren met ratings van 1800-2150 (bord 1 buiten beschouwing gelaten).
Zoals vaak kantelden de partijen echter in het voordeel van het sterkere team, dus ons. Als eerste won Casper, die zich goed herstelde en soepeltjes won. Daarna was ik aan de beurt om in een scherpe Siciliaan een punt binnen te slepen.

Ook Eelke kon opeens in de tegenaanval gaan, maar hij liet een kans op winst gaan en moest in remise berusten. Net zoals Martin, die met zwart voor een correct halfje tekende.

Ook bij Arthur en “Van The Man” gebeurden mooie dingen. (In onkunde van de Nederlandse tussenvoegsels schreven zij altijd “Van, Edwin Haastert” op het naambordje.) Arthur zijn tegenstander werd slachtoffer van zijn ruimdenkend tijdgebruik en opeens kwamen de zwarte stukken beslissend binnen. Een zetdwang bij vol bord besliste de partij uiteindelijk. Ook Edwin (met wit) sloot een goede partij met een complete dominantie van de zwarte stukken af: wit Ph4, pionnen e4, g6; zwart Th8, Lg8, pionnen e5, e6, g7, h5. Met de facto een volle toren meer duurde het niet lang voordat het doek viel.

Uiteindelijk toch een 5-1 winst, ongeveer in lijn met de verwachtingen. Maar deze Turkse jongeren speelden duidelijk beter dan hun rating! Het was uiteindelijk een gebrek aan ervaring bij hen, en vooral de ietswat naïeve tijdindeling, die ons toestond om in de kritieke partijfase terug te slaan en toch met hoge cijfers te winnen.
De hoop op een wedstrijd tegen Globus (Kramnik, Mamedyarov, Grischuk, Giri, Karjakin, …) werd teleurgesteld: we moeten in plaats daarvan tegen Odlar Yurdu, de kern van de nationale ploeg van Azerbeidjan: Naiditsch, Mamedov, Guseinov, Safarli, aangevuld met twee 2500+ grootmeesters. (Mamedyarov zit bij Globus en Radjabov doet niet mee.) Jammer van de indeling, maar misschien hebben we tegen deze ploeg meer kans dan tegen de Ãœbermannschaft van Globus.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*