LSG 2 bovenaan in de eerste klasse

Door Remmelt Otten
Stel je voor: ruim twee uur op de snelweg, van Venlo naar Leiden. Dan nog wat nagelbijten in een file bij de Lammenschans. En vijf uur later met een oogst van 1,5 punten op 10 borden dezelfde weg weer terug moeten rijden terwijl het al donker wordt en af en toe regent. Dan besluit je toch vanzelf om nooit meer ‘klassiek’ te gaan schaken en voortaan lekker rapid of blitz te spelen? Ik had te doen met onze tegenstanders.
Zeker omdat ik dat gevoel zelf ook vaak heb. Op mijn leeftijd (53 jaar) en met mijn vaardigheden (nummer 686 van Nederland, meldt de ELO-lijst), vind ik vijf uur schaken meestal veel te lang duren.  Ik wil gewoon niet zo vaak meer meemaken dat ik lekker zit te spelen, mijn stukken naar voren jaag, ergens rond de 35ste zet denk de winnende zet te doen – en al bijna ‘mat’ wil zeggen, bijvoorbeeld tegen een jeugdspeler in het Nooteboom – maar er dan achter kom dat zwart gewoon met zijn koning nog een vrij veld heeft op h8. Weg punt, met één fout een heel toernooi naar de klote.
In de tweede ronde met LSG 2, op zaterdag 2 november, tegen Venlo, bekroop dit gevoel me weer. Met zwart in de Winawer van het Frans kan het ingewikkeld worden. Mijn tegenstander dacht meer dan een uur na over een half dozijn voor de hand liggende aanvalszetten. Ik moest daarom een uur lang rondlopen met de vraag in mijn hoofd of ik niet toch wat gemist had, want de aanval leek niets voor te stellen. Na een paar gedwongen verdedigingszetten (om mat in 1 te dekken enzo), pakte ik onderweg twee pionnen mee en maakte een sterk veld vrij voor mijn paard, waarna mijn tegenstander op zet 25 opgaf. Gelukkig dit keer niets overzien – en als eerste klaar.
Deze vlotte zege was het begin van een heerlijke reeks punten die leidde tot een 8,5-1,5 overwinning – achteraf een beetje verklaarbaar doordat Venlo op de laatste drie borden met invallers speelde. Gevoegd bij de 6.5-2,5 zege op UVS in Nijmegen staat LSG nu strak bovenaan in de eerste klasse. En dat is maar goed ook, want Andreas heeft al bekeken dat we nu vier zware tegenstanders op rij krijgen – en daarna dan nog drie rondes hebben om ons te handhaven.
Rond de tijdnoodfase rolde het ene na het ander punt binnen. In chronologische volgorde:
Albert liet zich op bord 1 opofferen tegen 2500+. Hij kreeg leuk spel, tot zijn opponent op de koningsvleugel een kleine kwaliteit offerde om zijn twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel onstuitbaar te maken.
Alexander kreeg met wit een Taimanov van het Siciliaans op het bod en ruilde snel het paard op c6. Zwart speelde slordig, waardoor wit eerst ruimtevoordeel en een ontwikkelingsvoorsprong kreeg. Dat zette hij om in twee pionnen, waarbij de vrije a-pion uiteindelijk doorliep tot a7. Einde partij.
Martin speelde tegen ex-LSG’er Maarten Strijbos, draaide wat zetten om en kreeg daardoor in een Maroczy zelf een aanval zonder fatsoenlijk tegenspel van zwart. Maar Strijbos speelde erg creatief en kwam met een mooi, voor Martin onverwachts, dameoffer op c3. Gelukkig kon wit dit offer weigeren en bleek daarna het resterende eindspel nog steeds er goed te staan.
Raoul speelde met zwart tegen een isolani op d4. Wit kon op één moment d5 doorzetten, maar verzuimde dat. Daarna ruilde Raoul de zwarte op d4 in tegen een zwakke pion op c3, inclusief blokkade met een paard op c4. Een kwestie van techniek.
Andreas zorgde met een vergelijkbare positionele partij voor het eerste matchpunt. Handig spel op de open lijnen leverde zoveel druk op dat zwart moest vluchtten naar een eindspel met ongelijke lopers en een paar pionnen. Andreas zorgde dat hij twee verbonden vrijpionnen kreeg die niet te stoppen waren.


Peter bracht het tweede matchpunt binnen. In het middenspel won hij een pion, maar wit hoopte waarschijnlijk dat de ongelijke lopers nog redding konden brengen. Dat viel tegen. Met een paar fraaie manoeuvres nam Peter alle zwaktes in het vijandelijke kamp tegelijk onder vuur, waarna de witte stelling ineenstortte.
Eelke speelde misschien wel de mooiste partij – als je van eenvoud houdt. Een onbekende zet in de opening van zwart vraagt om een weerlegging. En als je met wit de kans krijgt, moet je ook Ld3xh7 spelen, toch? Daarom zijn wij op aarde, als schakers, om lopers te offeren op f7, g7 en h7. Voor de fraaie patronen en lopervangsten, zie het fragment. 

Jan sloeg in het middenspel een remiese-aanbod af (‘Echt waar? Helemaal niet gehoord!’) en zorgde er knap voor steeds voldoende druk op de zwarte stelling te houden – met alle zware stukken en ieder zeven pionnen op het bord. Pas ver na de tijdnoodcontrole zette hij de batterij op de b-lijn om in pionwinst, wat meteen voldoende was voor de zege.
Captain Michiel bood zelf na 14 zetten remise aan na een afruil-Winawer in het Frans. Het stond ook gelijk, maar wit bleef pielen en Michiel was toch een tikje onnauwkeurig. Pas op zet 36 ging hij de fout in (zie partij) met f5, waar f6 nog steeds een gelijke stelling oplevert. Zwart raakt twee pionnen kwijt en heeft vervolgens geluk dat wit een stuk weg-blundert: 46. Lxc7, met als bedoeling 46….Dxc7 47.Td3+ met winst. Helaas staat die toren gepend…. Het resulterende, interessante eindspel van zes pionnen vs paard en drie pionnen bleek remise.

PS voor wie mij nog niet kennen omdat ik niet in de interne speel: vroeger, van 1978-1998 was ik ook lid van LSG. Daarna ben ik 20 jaar lid geweest van BSG. Nu weer 20 jaar LSG. Ik hou van kleine verschillen, één letter is al genoeg. Ik werkte eerst voor NRC, nu voor NIC.

3 reacties op “LSG 2 bovenaan in de eerste klasse

  1. Mooi verslag! Goede analyses en ook nog een beetje empathie. Inderdaad, voor de tegenstanders was dit waarschijnlijk geen feest. Een kanttekening: Eelke won. Kijk maar naar de slotstand.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*